در انتهای هر سفر، در آیینه، دار و ندار خویش را مرور می کنم این خاک تیره این زمین پاپوش پای خسته ام، این سقف کوتاه آسمان سرپوش چشم بسته ام، اما خدای دل در آخرین سفر در آیینه به جز دو بیکرانه کران به جز زمین و آسمان چیزی نمانده است، گم گشته ام ‚ کجا؟ ندیده ای مرا ؟ زنده ياد حسين پناهي.
با ثبت آيدی tehranpatogh88 در ياهو مسنجر خود از وضعيت تغييرات و بروز رسانی وبلاگ باخبر شويد